VERANTWOORDELIJKHEID

Onze regering kan het nooit goed doen. Of het nu om Coronamaatregelen gaat of over klimaat en milieu. Het is eigenlijk nooit goed. Te veel van dit, te weinig van dat. Altijd zijn er voor- en tegenstanders. Op zich is dat goed want zo houden we elkaar scherp, maar lastig is het wel.

In het verleden waren “we” als volk toch veel volgzamer en hadden we veel meer respect voor anderen, zeker voor mensen die ons moesten aansturen. Neem een voorbeeld aan de onderwijzer op de basisschool. Als je vroeger als kind wat uitgevreten had dan kreeg je straf van de meester of juf, en vervolgens kreeg je thuis ook nog eens extra ervan langs. En nu, nu gaan de ouders naar school om verhaal te halen want “dat doet mijn kind niet”. Natuurlijk chargeren we wat, maar dit soort verhalen komen maatschappijbreed voor. Respect voor het gezag is al lang weg. Politie en BOA’s krijgen ervan langs.

Hulpdiensten worden bekogeld en nog wel erger. Racisme steekt weer de kop op. Beste mensen, waar zijn we eigenlijk allemaal mee bezig? En het gekke is vaak, als we het op de man af vragen erkent iedereen het en spreken we onze afkeuring erover uit. Maar doen we zelf ook mee….. Nu, in Coronatijd, legt de regering steeds meer de verantwoordelijkheid bij ons en bij u. We moeten zelf de keuzes maken of iets verstandig is of niet. Dat lijkt mooi, maar niet iedereen kan of wil dat. Of het nu gaat om vakantie, uit eten, evenementen of een dagje naar het strand, de anderhalve meter vervaagt snel. En, wederom, iedereen vindt dat we er ons aan moeten houden, maar doen we het ook?

Zelfoverschatting komt niet alleen bij jongeren voor. We weten dat het niet goed voor ons is maar we doen het toch. Straks gaan we weer op (vlieg-)vakantie. Waarschijnlijk worden de vliegtuigen volgestouwd. Allemaal een mondkapje om, waarvan het nut nog niet vaststaat. En ja, wat als… Als straks blijkt dat het aantal besmettingen weer halsoverkop toeneemt, wat dan? Het afschuiven van verantwoordelijkheid vinden we gevaarlijk. Niet iedereen kan dat aan. Kijk maar naar onze eigen branche. In het verleden mocht en kon er veel meer als het om het verkrijgen van een hypotheek ging. The sky was the limit. Je kon het zo gek niet bedenken of er was een oplossing voor, met alle gevolgen van dien. De overheid sommeerde de branche tot zelfregulering, maar die kwam er niet, dus werd de wet en regelgeving van hogerhand aangepast, en hoe! Nu zou dit wel weer eens kunnen gebeuren. We moeten het met elkaar oplossen, maar 17,5 miljoen mensen, op dat hele kleine stukje aarde, die schrijf je niet de wetten voor, die laat je in hun waarde. Als dat maar goed gaat…

Tekst: STERKin.